Op een niet nader bepaalde plaats en jaartal, ergens in de Middeleeuwen, zat een Meester wat vertwijfeld in zijn slaapkamer te piekeren.

Onlangs had Hij zichzelf verwend met een slavin, op het eerste zicht zag ze er nogal passend uit en Hij had zich door zijn gevoel laten leiden vooraleer Hij tot de aankoop overging.

Echter al gauw merkte Hij dat het voorlopig toch wel een verkeerde koop was geweest, “mevrouw” had immers kapsones… Ze klaagde vaak , kon niet tegen de kou, zei snel au en had geen uithoudingsvermogen. Nu stond Hij voor de keuze, ofwel probeerde Hij er nog iets van te maken, ofwel stopte Hij er maar mee en verkocht haar als huisslavin. Maar de aankoop was duur geweest en ze beviel Hem wel.…

Plots stond Zijn besluit vast… Hij zou haar onderwerpen aan een strikte week en haar stap voor stap leren om pijn te hebben voor Zijn genot. Ja, zo ging Hij het aanpakken.…

De volgende avond liet Hij Zijn slavin naar de eetkamer brengen, waar een hoge stoel klaarstond, zonder al te veel comfort, dit werd haar stoel. Een beetje angstig en schichtig nam ze plaats, haar ogen gingen flitsend in het rond. De Meester nam plaats achter haar, nam voorzichtig haar beide handen en bond deze achter de stoel samen, vervolgens nam Hij een zwarte reep stof en bond deze voor haar ogen. Geruststellend legde Hij zacht Zijn hand op haar schouder, dit alles zonder ook maar één woord te zeggen. Hij hoorde haar beverige ademhaling en dit deed Hem besluiten toch maar één en ander te verklaren “Ik weet dat je als slavin heel wat potentieel hebt maar dat het je serieus afschrikt, geef Mij een week de tijd om je voorzichtig wat aspecten te laten kennen. Na die week bekijk ik het opnieuw.”

Hij liet haar even over deze zin nadenken en nam dan voorzichtig het mandje dat uit het zicht klaarstond. Keurend nam Hij een stukje appel en drukte dat tegen haar lippen. Instinctief trok ze zich weg, de lippen stijf op elkaar geklemd. Het stukje appel werd even opzij gelegd en nu nam Hij een braambes om ook deze tegen haar mond te duwen. Haar afweerreactie was al iets minder, maar toch nog aanwezig. Als volgende kwam een heel sappig stukje peer aan bod, terug een wegdraaien van haar hoofd, maar plots zag Hij een verandering. Er was wat sap achtergebleven op haar onderlip en heel voorzichtig likte ze haar lip af. Goedkeurend kwam er een glimlach over Zijn gelaat. De braambes werd haar nu terug aangeboden, Hij zag hoe ze eerst voorzichtig proefde en probeerde te achterhalen wat het was. Dan nam ze het stukje fruit aan en at het langzaam en voorzichtig op. De appel volgde dezelfde weg. De Meester voerde haar nu achtereenvolgens een stukje romige kaas, een stukje wortel, droog brood, gepekelde vis en kippenborst. Hij zag tot Zijn opluchting dat ze steeds minder aarzelde en uiteindelijk zonder dralen blindelings aannam wat Hij haar aanbood. Hierna verdween Hij even uit de kamer om dan terug te komen met enkele bekers. Vooreerst plaatste Hij een beker melk aan haar lippen om terug een kleine aarzeling bij haar te merken, weliswaar veel minder dan ooit met het voedsel. Dan proefde ze een tipje van de drank, herwon haar gevoel en dronk met volle teugen. De aangeboden bekers mede, wijn en water vormden geen probleem meer. Zijn experiment was klaar, ze kreeg haar zicht terug en haar handen werden losgemaakt. Hij gebaarde haar echter om nog even te blijven zitten en toen sprak Hij: “Ook dit was een spel. In dit spel heb je geleerd me te vertrouwen, ik kan je zeggen dat ik geen dingen zal doen die je diep in je hart niet wil, samen kunnen wij groeien. Je hebt potentieel, laat mij begeleiden om dat naar buiten te brengen. Als je even twijfelt, denk dan even terug aan het blindelingse vertrouwen dat je daarnet in me had bij het aanbieden van eten. Dit was het voor vandaag.”

De tweede dag nam Hij haar mee op een jachtpartij, waarbij ze zag dat Hij een zogende ree met haar jong ongemoeid liet lopen, hoe Hij geduldig wachtte om een prooi pas te belagen als Hij heel trefzeker was, om het dier geen onnodig leed te berokkenen; liever wachtte Hij een uur langer. Tevens zag ze hoe Hij een zwaargewond dier, achtergelaten door een stroper of wat dan ook, uit zijn lijden verloste. De Meester betrad ook enkel de jachtpaden om geen onnodige schade aan de natuur toe te brengen.

Eén van de helpers kwam naast haar lopen en vond een gretig toehoorder bij het vertellen van zijn jachtervaringen. De helper vertelde haar over zijn grote bewondering voor de Meester, hoe Hij enkel jaagde om in het leven te voorzien, dat Hij nooit doodde voor het plezier en hoe Hij ervoor zorgde dat elk deeltje van de prooi werd benut, er ging werkelijk niets verloren.

’s Avonds wist ze dat Hij respect had voor het leven en daarom ook wel mocht gerespecteerd worden. Haar intuïtie vertelde haar dat Hij eerbied had voor het leven in al zijn aspecten.

Met een iets geruster gemoed ging ze die avond slapen, waarbij ze een heel klein beetje nieuwsgierig werd hoe deze week zich verder zou ontwikkelen.

De Meester besefte op Zijn beurt dat Hij eerst wat overhaast te werk was gegaan en Hij hoopte dat Hij deze fout nog kon rechtzetten – Zijn grootste fout was geweest dat Hij niet inzag dat vooral haar onzekerheid haar deed twijfelen. Hij had vanavond gezien hoe een last van haar frêle schouders was gevallen en voorzichtig werd Hij heel hoopvol wat haar vorming betrof.

Voor de Meester leek de derde dag eeuwen te duren vooraleer het avond was, maar Hij hield zo van die sfeer, lange schaduwen, donkere ruimtes en het wispelturige licht van de flakkerende kaarsen en fakkels. Wanneer ze bij Hem in de kamer komt, staat Hij met zijn gezicht voor het raam, de duisternis in te turen. Afwachtend staat ze daar tot Hij plots zegt “Kleed je volledig uit”, even nog draalde ze, maar liet dan haar kleed over haar schouders, armen, heupen en benen naar beneden glijden. Geheel naakt stond ze in de kamer, wachtend op wat komen zou. De Meester draaide zich om en keek haar even bewonderend aan, Hij nam een fakkel uit zijn steun, greep haar bij de arm en begeleidde haar naar de kelder. De trap was amper verlicht en ze voelde de koude haar tegemoet komen. Een rilling kon niet worden onderdrukt, haar hart bonsde in de keel… Wat zou er komen?

De kelder was een grote, donkere, vochtige ruimte, met prachtige gewelven. Middenin de ruimte stond een grote, lange, zware houten tafel, met erop een groot aantal kaarsen in alle maten, echter allen wit. Wanneer ze dichterbij kwam, merkte ze ook dat er op de tafel ringen waren bevestigd…

Vandaag had de Meester blijkbaar niet dat voor haar in petto, want Hij begeleidde haar naar een stoel die achter de tafel stond, de stoel van de eerste dag… Heel voorzichtig nam ze plaats en merkte dat de stoel ook heel koud was en dat met haar naaktheid… Bevend nam ze plaats, Hij bond opnieuw haar handen vast achter de stoel en blinddoekte haar.

Genietend bemerkte Hij de rechtstaande haartjes op haar huid, ze had echt wel koud. Daar zou Hij wel wat aan verhelpen…

Heel voorzichtig nam Hij de dichtstbijzijnde kaars van de tafel, hield deze even voor Zijn gelaat zodat het werd verlicht door het kaarslicht. Geruisloos ging Hij voor haar staan en liet van op grote hoogte een druppel kaarsvet op haar dij vallen…

De slavin had ondertussen met gemengde gevoelens zitten wachten op wat komen ging, ze had geen idee. Ze spitste haar oren, maar kan geen dingen onderscheiden, het wachten duurde naar haar gevoel heel lang en ze had zo’n koud… *Pets!* Er was iets…. iets… op haar dij…. Warm en toch weer niet. Ze slaagde er echt niet in om het thuis te brengen, maar algauw voelde ze de één na de ander.

De Meester hield de kaars steeds dichter bij haar dijen en liet druppel na druppel neerkomen, waarbij Hij ervoor zorgde dat Hij steeds afwisselde tussen links en rechts. Eenmaal Hij naar zijn gevoel genoeg druppels laten vallen op die plaats, ging Hij voorzichtig naar haar buik om zo haar borsten te behandelen. De slavin had ondertussen het gevoel kunnen thuisbrengen, niet dat ze het al ervaren had, maar wie verbrandt eens niet zijn vingers aan kaarsvet. Ze vond de sensatie wel boeiend, ze vreesde voor de plaats waar de druppel zou terechtkomen, maar tegelijkertijd vond ze het jammer als het voorbij was. Nu voelde ze hoe de druppels op haar borsten terechtkwamen en heel af en toe zelfs haar geheven tepel raakten. Langzaam maar zeker begon ze te genieten van de warmte, de spanning, de korte pijn en ze ontspande zich… een glimlach op het gelaat…

De Meester merkte het en beantwoordde die glimlach, in Zijn gedachten was hij verheugd met deze evolutie. Voor vandaag zou Hij het echter hier bij laten…

De vierde dag werd ze terug naakt meegevoerd naar de kelder. De Meester liet haar echter niet gelijk zitten en liet haar de keuze of ze een blinddoek wou of niet. Ze was zo verwachtingsvol en nieuwsgierig, maar tegelijkertijd ook angstig, dat ze vroeg van niet. Ze wou graag zien wat Hij bedacht had voor haar en dat merkte ze al gauw. Hij verdween even achter een gewelf en kwam terug met een rol touw, waarop Hij haar gebood om op de knieën te gaan zitten. Heel behoedzaam en met liefde voor het doen op zich, bond Hij haar borsten af en maakte een harnas zodat alles stevig bleef zitten. Haar armen liet Hij voorlopig even los. Toen eenmaal alles goed zat, hielp Hij haar recht en liet haar plaatsnemen op de tafel. De slavin lag op haar rug op tafel, met haar kontje aan de rand en Hij boog haar knieën en zette haar voeten vast op de tafel zodat Hij goede toegang had tot haar openingen. Haar armen werden met behulp van de ringen op tafel gespreid vastgelegd.

Een beetje angstig keek ze Hem aan, maar Hij knikte goedkeurend en nam opnieuw een kaars. Deze keer liet Hij het zalige vet onmiddellijk op haar gekwelde borsten vallen, wat ze toch als vrij heftig ervaarde. Maar algauw liet ze zich meevoeren en gaf zich over aan de gemengde gevoelens van afstoten en aantrekken. De Meester had er na een poosje genoeg van en liet haar even alleen achter…

Hulpeloos trok ze even aan haar armen en benen om te merken dat ze toch wel heel vast zat en geen kant uitkon… Ze besefte hoe ze er daar bijlag, gewoon overgeleverd en ergens vond ze het nog spannend en een beetje geil ook. Dan hoorde ze de Meester terug de keldertrap afkomen. Ze hief haar hoofd een beetje om Hem aan te kijken, ze zag dat de Meester een schaal mee had en een mes… Heel even sloeg de paniek haar om het hart, maar dan dacht ze aan de eerste twee dagen: vertrouwen en respect.

Gelaten vleide ze haar hoofd terug op de harde houten tafel en wachtte gespannen af.

De Meester schoof een stoel bij de tafel en ging zo tussen haar benen zitten, de kom plaatste Hij op de grond, Hij haalde zeep uit Zijn zakken en langzaam begon Hij haar geslacht en de streek errond in te smeren met de zeep. De slavin begreep de bedoeling al gauw en had de neiging haar benen te sluiten, ware het niet dat dit onmogelijk was…

Dan legde Hij een doek over zijn been, hanteerde het mes en heel voorzichtig schoor Hij de slavin haar geslacht kaal en zorgde ook dat haar kontgaatje gevrijwaard was van haar… De slavin probeerde zich zo stil mogelijk te houden, wat een hele opgave was gezien de kou en de angst voor het mes. Toch voelde ze steeds meer en meer de prikkeling van het geschoren worden, ze werd nu eenmaal aangeraakt, liefkozend bijna, op een intieme plaats..

Toen Zijn werkje eenmaal klaar was, nam Hij een heel dunne kaars én een iets dikkere. Hij had wel gemerkt dat Zijn scheerbeurt haar niet ongemoeid had gelaten. Heel voorzichtig plaatste Hij de dikste kaars tegen haar geile kutje aan om ze dan voorzichtig naar binnen te duwen… De Meester hoorde de slavin zachtjes hijgen, en plaagde haar nog wat door ze in en uit haar kut te doen… Dan nam Hij de dunne kaars en plaatste die heel voorzichtig tegen haar kontgaatje… Hij voelde haar verkrampen en wachtte even tot ze zich terug ontspande. Op die manier bracht de Meester beetje bij beetje een stukje van de kaars in. Uiteindelijk liet Hij ze zo zitten om nog wat heet kaarsvet te druppelen op haar borsten. Dan maakte Hij voorzichtig een spoor van kaarsvet van haar gezwollen borsten naar beneden… tot aan haar geile kut. Abrupt stopte Hij en bevrijdde haar uit haar positie, het zat er terug op voor vandaag…

De vijfde dag ging het eerst hetzelfde: afbinden van de borsten en plaatsnemen op de tafel, nu lag de slavin er echter volledig op, de armen en benen wijdbeens vastgelegd. Tot haar verrassing zag ze Hem deze keer geen kaarsen klaar nemen, echter wel een mandje met knijpers. Eén voor één plaatste hij voorzichtig knijpers rondom haar borst, 6 rond elke en dan een zevende op haar tepel om het plaatje af te maken. Dan zakte hij af en plaatste ook op haar schaamlippen twee knijpers, 4 in totaal…

Hij liet haar zo even liggen en begon dan zachtjes aan de knijpers te trekken, afwisselend, eens hier, dan weer daar enz. De laatste dagen had Hij de veranderingen bij haar gemerkt en ook nu merkte Hij dat ze toch genoot van deze behandeling. Dit besef maakte Hem opgewonden, nog meer dan Hij die dagen al geweest was en ergens vond Hij het wel tijd… Liefdevol verwijderde Hij alle knijpers en masseerde de getergde plekken. Vervolgens maakte Hij haar armen los, ontkleedde Zijn onderlichaam en kwam toen ook op de tafel. Wijdbeens ging Hij over haar bovenlichaam zitten, zodat Zijn opgewonden geslacht voor haar gezicht hing. Zijn slavin werd nu opgedragen om Hem genot te schenken en wel goed… Voorzichtig en een beetje onhandig plaatste ze haar rond Zijn hardheid en sloot haar lippen rondom Zijn eikel. Heel behoedzaam liet ze haar tong deze oppervlakte verkennen om dan zachtjes te zuigen… Het werd de Meester echter te machtig, Hij greep haar hoofd vast en pompte in haar mond tot Hij zijn hoogtepunt bereikte. Uitgeput bleef Hij nog even zitten, maakte haar los en hield haar stevig vast, waarbij Hij zacht haar rug liefkoosde.

De voorlaatste dag…. Toen de slavin de kelder werd ingeleid, merkte ze onmiddellijk dat er een voorwerp was bijgekomen… Een houten X-vormig kruis stond naast de tafel en ze werd er ook naartoe geleid. Toen ze dichterbij kwam, merkte ze dat er zachte leren banden in de hoeken hingen. De Meester plaatste haar met haar buik tegen het kruis en bond eerst haar armen vast op de armen van het kruis. Dan waren haar benen aan de beurt, heel wijdbeens, verder kon ze echt niet meer. De Meester stapte naar een nabijgelegen tafeltje en nam één van de klaarliggende zwepen. Zwiepend liet Hij deze even op de grond knallen, wat de slavin even liet opschrikken. Maar dan had ze al geen tijd meer om te denken: de zweep raakte reeds haar rug. Een grote opluchting kwam over haar heen, de zwiep op de vloer had heel gemeen geklonken, echter op haar rug kon ze het best wel hebben… Langzaam rijpte bij haar nu toch het besef dat ze echt wel van de pijn kon genieten, ze kreunde en wachtte gespannen op de volgende slag. In een rustig tempo liet de Meester de zweep telkenmale neerkomen. Na 20 slagen, legde Hij deze zweep terug en nam een andere, met 5 strengen deze keer. Opnieuw testte Hij die even op de vloer uit, vooral eigenlijk om de slavin te imponeren. Maar Hij zag dat ze genoot, zich wel schrap zetten maar zich langzaam toch overgaf aan haar onderdanige gevoelens… Hij wisselde nog een aantal zwepen af en zag tot Zijn genoegen hoe haar rug prachtig rood verkleurde. Plots vond Hij dat het wel genoeg was, Hij maakte haar los en begeleidde haar naar haar stoel. Toen ze eenmaal had plaatsgenomen, spreidde Hij haar benen, knielde neer en keek haar verlangend aan. Dan opende Hij voorzichtig met Zijn hand haar schaamlippen en drukte dan Zijn mond tegen haar klit aan. Behendig en geroutineerd verwende Hij haar klit met Zijn tong, beval haar klaar te komen en proefde dan meermaals van haar geile sappen. Zijn tong werd steeds heftiger en meer dwingend en zo bracht Hij haar over het randje… Hij voelde haar orgasme aankomen, zoog bijtend op haar klit en zag haar gezicht verkrampen in zaligheid… De Meester merkt hoe ze het orgasme in golven over zich laat gaan om dan uitgeput neer te zijgen op de stoel. De voorlaatste dag zit er alweer op…

De laatste dag was aangebroken en sleepte zich tergend traag vooruit. Eindelijk was het avond. Zowel Meester als slavin hadden er de gehele dag naar uitgekeken, met spanning, met angst, met verlangen.

Naakt kwam ze terug aan in de kelder en zag daar alle spullen van de laatste dagen staan: de stoel, de tafel, het kruis, een mandje met voedsel, bekers drinken, een jacht trofee, zwepen en nog veel meer dingen. Dit alles verlicht door het vertrouwde flakkerende kaarslicht. De Meester liet haar halt houden naast de stoel en stond een beetje plechtig te wachten. Dan nam Hij zijn besluit en nam een bandje dat ze niet zo gauw had zien liggen. Dralend stond Hij er mee in Zijn handen en wendde zich dan tot de slavin.

“Als je de afgelopen dagen goed vond, neem dan deze halsband van me aan en verbind je aan me als Mijn slavin. Ik zal dan je Meester zijn. Zo niet, dan ben je vrij om te gaan.”

Tot zijn vreugde zag Hij hoe ze zonder ook maar één tel te aarzelen voor hem ging staan en haar kin hief. “Meester, ik wil uw slavin zijn en u behagen” waren haar eenvoudige woorden. Plechtig maakte haar Meester de halsband vast rond haar ranke nek en knuffelde haar hevig.